Telefon görüşmeleri


Ece şekeri ilk zamanlar telefona kaba ve güçlü bir ses tonu ile bağırmaktan başka birşey yapmazdı... Annneeeee....

Sonra sadece dinlemeye başladı. Hiç cevap vermeksizin.

Bir süre de dinlemeden direkt yanındaki uzattı telefonu. Umurunda olmadı, ya da belki kontrol edemediği bir şey diye sevmedi.

Bir süredir de dinliyor, şunu söyle kızım diyince söylüyor ama öyle kibarki telefonda, karşı taraf sesini zor duyuyor. Bıdır bıdır söyleyiveriyor.

Nihayet bugün ilk kez, monologdan dialoga geçtik... Bilmiyorum sadece 1 günlük veya 1 seferlik miydi ama pek hoşuma gitti.
- anneeee (artık kibar kibar konuşuyoruz)
- Canımmmm
- Tubaaaa
- Eceee, nasılsın annecim
- iyiyim
- patatesli omletini yemedin mi annecim, hadi ye biraz.
- baba ?
- baba burda değil ececim, baba nereye gitmiş?
- bira almaya gitti.
hih hah hooooo.... (başka yorum yapamayacağım, ama çok komik ve güzel bir cevap doğrusu)
- işe gitti annecim baba, müdürünün verdiği işleri yapıcak para kazanıcak, akşama gelicek....
derken telefon bırakılarak koşarak mami koltuğuna oturur ve bıraktığı telefona uzaktan sevinç sesleri duyulur...
- heeey Altın....
saat 12.00 ve Altın Kızlar dizisi başlamış da onun müziğine koşuyor. kendi seyrettiğinden değil, teyzesi seviyor ve seyrediyor diye onun adına sevinme ve müziğini artık tanıma coşkusu olsa gerek....