adam bize ne dedi ece... buyrun buyrun buyrun...

merhaba, artık daha günlük şeklinde tutmaya başlayacağım notları. ama bu arada kaçırmak istemediğim anıları da yazayım istedim. (temmuz da idi sanırım)
Babamız ile birgün çarşıda dolaşırken pidecinin sesi kulaklarımızda çınlar... buyrun buyrun buyrun.... baba ile eve gelene kadar adamı taklit ederlerken bu ecenin sorulara cavap verdiği ilk dialog haline dönüşür.... o da güzel dudaklarının arasından kelimeyi üç kez keyifle ve olabildiğince tekrarlar günlerce....

Derken bir gün anne ile banyo etkinliği yapılmaktadır. Ana kucağı koltuk olarak kullanılmak üzere banyoya konmuş, anne duş alırken eline verilen bir iki obje ile oyalanması ve başkalarını meşgül etmemesi için şarkılı türkülü vakit geçirilmektedir. Derken kıpırdak kızımız yine sıkılır tabi toplam 5 dakika sürecek bu oturma sürecinden, kalkmaya çalışır sık sık. Anne de ececim kalkma, bekle, bak düşersin diye ara ara uyarmaktadır kendisini... tabi bir dinler, iki dinler, birkaç uyarıda kıpırdamaz şarkı söylenmeye devam edilir derken ece nihayet kolktuktan inmeye çalışırken hafif bir iniş yapar popo üstü ve ağlamaya başlar. Annesi hemen yetişir ve kucağına alır kızını. “ e ben sana ne dedim ece” der biraz ciddi bir ses tonu ile... aldığı cevap, ağlamanın arasında “buyrun buyrun buyrun...”

Çok komiksin çok... ha “adam”, ha “e ben” tabi kulağa yakın geliyor... haklısın canım :)